ဘုတ္ျပင္းၿမိဳ႕သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေအာက္ပိုင္း၊ တနသၤာရီတိုင္း ၿမိတ္ခ႐ိုင္ အတြင္းရွိ ဘုတ္ျပင္းၿမိဳ႕နယ္၏ ႐ုံးစိုက္ရာၿမိဳ႕ ျဖစ္သည္။ တနသၤာရီ ကမ္းေျခေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ ၿမိဳ႕နယ္ အက်ယ္အဝန္းမွာ ၂,၃၇၁ စတုရန္းမိုင္ျဖစ္၏။
ၿမိဳ႕နယ္တနယ္လုံးမွာ ေတာေတာင္တူထပ္၍ ပင္လယ္ကမ္းေျခတြင္ လမုေတာမ်ားရွိ၏။ ကမ္းေျခမွာ ေသာင္တိမ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သေဘၤာႀကီးမ်ား မဝင္ႏိုင္ေခ်။ ဘုတ္ျပင္းၿမိဳ႕သုိ႔ သေဘၤာငယ္ကေလးမ်ားသာ ဝင္ႏိုင္သည္။ ဘုတ္ျပင္းၿမိဳ႕ႏွင့္ မိုင္ ၄၀ အကြာတြင္ရွိ၍ ေတာအုပ္ထူထပ္ေသာ ကြ်န္းကေလးမ်ားၾကားရွိ ေရၾကည္တဝိုက္မွာ ပုလဲငုပ္ရာ စခန္းျဖစ္၏။ ဘုတ္ျပင္းၿမိဳ႕အနီး ေတာင္ဖက္တြင္ သံျဖဴတြင္းမ်ားရွိ၍ ယင္းေဒသသုိ႔ ကုန္းလမ္းေပါက္သည္။ ေရလမ္းလြယ္ကူေသာေၾကာင့္ ကုန္းလမ္းမ်ား မရွိသေလာက္ပင္ျဖစ္သည္။
ကမ္းေျခတေလွ်ာက္တြင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးႏွင့္ မေလး (ပသွ်ဴး) လူမ်ဳိးတို႔ ေနထိုင္၍ အတြင္းဖက္ ျမစ္ေခ်ာင္း တေလွ်ာက္တြင္ ယိုးဒယားလူမ်ဳိးမ်ား ေနထိုင္ကာ ေတာင္ေပၚတြင္ ကရင္မ်ား ေနထိုင္ၾကသည္။ ၿမိတ္နယ္ကို ယိုးဒယားတို႔ ပိုင္ဆိုင္စဥ္အခါ ဘုတ္ျပင္းသည္ အေရးပါ အရာေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ မစည္ကားေတာ့ေခ်။ ဘုတ္ျပင္းၿမိဳ႕ လူဦးေရမွာ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းအရ ၆၃၁ ေယာက္ခန္႔ ျဖစ္ေလသည္။